ook in 2010 weer op reis
Door: hans en ilona van weeren
01 Februari 2010 | Indonesië, Ubud
Lieve mensen, er zal weer een serie reisverslagen van ons verschijnen, want we zijn weer op pad. Vertrokken op 11 januari van Schiphol voor een vlucht naar Bangkok. Enige dagen eerder waren we er achter gekomen dat ook onze frans/nederlandse vrienden Peter en Maurine op deze vlucht geboekt hadden en ja hoor, zo konden we nog even goed bijpraten tijdens de vlucht. Echt een toevalligheid, maar daar moet je het in het leven toch vaak van hebben. Na aankomst in Bangkok, tijdens de douane, visa, koffers etc zijn we ze echter uit het oog verloren en zullen dus pas in juni in frankrijk verder kunnen praten.
In Bangkok gingen we direct naar ons hotel en meteen door naar de Vietnamese ambassade om daar alvast een visum aan te vragen. Want ja, we gaan natuurlijk niet alleen naar Bangkok. Eigenlijk is dit meer een tussenstation, de reis dit jaar gaat via Bangkok naar Bali (Indonesië), naar Kuala Lumpur (Maleisië), seam raep (Cambodja) naar hoi-an (Vietnam). Hier zullen we de maand maart als artist in residency verblijven, met eind maart een expositie in galerie Ami in Hoi-An. Daarna vliegen we door naar Beijing (China) waar we april en mei in residency zitten. Dat is voor mij alweer de derde keer dat ik in residency ga bij de Red Gate Gallery in Beijing. Fantastische ervaringen, waren dat en dat zal het nu ook wel weer worden.
Oké, dat is zowat de planning, maar we leven van dag tot dag en maken natuurlijk altijd wel wat mee. Dat krijg je met reizen. Vandaar een klein verslag van deze gebeurtenissen.
In Bangkok regelden we niet alleen onze visa voor Vietnam, maar gingen natuurlijk ook op pad. Zo kwamen we op een Boudewijn Buchse wijze aan in de Nationale Bibliotheek, deze was rond 1900 gesticht door koning Rama 1. We gingen hier eigenlijk alleen maar naar binnen voor een kort toiletbezoek, maar snuffelden al snel rond en vonden daar de brief die koningin Wilhelmina naar Rama 1 had gestuurd voor de belangstelling bij haar huwelijk in 1901 ! Een juweeltje om te lezen. Geweldig
Een andere dag kochten we iets te ten in een 7/11 en vonden en rustig plekje bij de ingang van een tempel. Dachten we. Terwijl wij daar nietsvermoedend zaten, kwam er ineens een stoet auto’s aangereden. Tevens was er een legertje politiemensen opgetrommeld die al saluerend elkaar voor de voeten liepen. Het was hoog bezoek. De vrouw van de kroonprins (zoon van koning Bumibahl) ging naar de oudste tempel van de stad, en daar zaten wij dus prachtig op de eerste rij op onze plastic stoeltjes! Hoewel alles geheel geregeld leek en de monniken zongen, de prinses op iemand mocht leunen om haar schoentjes aan en uit te kunnen doen. (ze werden echt netjes aan haar voeten geschoven door een op de knieën gegane bediende) en iedereen er in zijn feestgewaad bijliep was de secretaris van de prinses gekleed in spijkerbroek en T-shirt. Dat kon dus wel. En alhoewel de stoet auto’s 3 voor en 3 achter haar auto groot was, stapte de prinses rustig in haar Honda Accord en nam plaats achter het stuur met haar secretaris op de passagiersstoel. En tijdens het bezoek aan de tempel konden alle andere bezoekers ook rustig rond blijven lopen en bidden. Er werd niemand een haarbreed in de weg gelegd. Vreemd, zoveel beveiliging, en waarvoor, men was zo te zien nergens bang voor.. Maar voor ons natuurlijk weer een aparte dag.
Vrijdag 15 januari mochten we al om 3.30 uur op, want om 4 uur (ja snachts) gingen we met de taxi naar het airport om naar Bali te vliegen. Daar werden we door Donald opgewacht en die bracht ons naar Candidasa, waar Ilona 2 jaar geleden ook al was geweest. Even lekker gezwommen, wat bijgepraat, gegeten en weer geslapen. In Candidasa bezochten we een project dat daar was gestart door Els en Kees. Hieronder een verslag van Ilona van dat bezoek:
Met de bemo naar het ‘klasje’ van Els en Kees. Ze waren zo’n 2 jaar geleden benaderd door ouders met een gehandicapt kind. Inmiddels hebben ze er 8. Ze waren allen apathisch en men dacht dat ze doofstom waren. Het gros heeft de ziekte van Down, 2 hebben een hazenlip, er is een autistisch meisje en een dove jongen. Het oudste meisje is al 20, de anderen zo rond de 10 jaar. Sommigen spreken, anderen niet. Het klasje draait nu bijna 1 jaar en de ouders zijn dolblij! Van ieder kind is een ouder aanwezig bij deze 2 ochtenden. Er zijn 2 leidsters en 2 stagiaires (die betaald worden door de stichting BaliBundar). Het eerste uur wordt begonnen met ceremonie, daarna wordt ieder kind met z’n foto welkom geheten… je ziet ze stralen als ze aan de beurt zijn. Er wordt steeds tussendoor gezongen. Via pictogrammen worden woorden geleerd. Het totale motto is: herhalen, herhalen, herhalen.
Dan een educatief rondje: blazen door een rietje en een zakje opblazen; daarna met lego bouwen, waarbij ook de kleurennamen worden geleerd.
Je ziet dat de kinderen een korte spanningsboog hebben, maar de leidster weet iedere keer weer de aandacht vast te houden. Na een uur een snack en chocolademelk buiten en dan gymnastiek: vandaag over een lage evenwichtsbalk lopen en op het mooie houten klimrek.
De leidsters gaan iedere 2 weken bij de kinderen op huisbezoek en dan laten ze een paar educatieve speeltjes achter en een woord dat de ouders met de kinderen moeten oefenen. De ouders erbij betrekken is het motto.
Voor de materialen en het opknappen van het lokaal hadden Els en Kees fondsen geworven. Het lokaal zit in bij de plaatselijke kleuterschool. Els en Kees zijn nu fondsen aan het werven om een stuk aan te bouwen, zodat ze meer gehandicapten kunnen helpen en in verschillende niveaus kunnen werken.
Na de pauze wordt er voorgelezen. Inmiddels zijn andere kinderen uit hun school gekomen, en genieten mee vanuit de deuropening. Els vertelt dat de eerste keer dat er een boekje werd voorgelezen, de ouders bijna nog meer gehypnotiseerd waren dan de kinderen. Hadden de meesten nog nooit gezien!
Een bijzondere ochtend. Er waren 2 kinderen van de SDLB gekomen (waar ik 2 jaar geleden heb geschilderd met de kinderen) en de ouders zijn veel meer tevreden met dit klasje dan over de SDLB. Een compliment!
Van Candidasa, dat aan de oostkust van Bali ligt, hebben we in een aantal etappes een rondje eiland gedaan. Eerst naar Lovina(in het noorden), Gilimanuk (westen), Negara (zuidwest) naar Ubud (midden) daar zitten we nu nog enkele dagen voordat we naar Kuala Lumpur en Seam Raep vliegen. En natuurlijk hebben we onderweg vele dingen beleefd en gedaan, een prachtige wandeling door de rijstvelden, ontmoeting met Koosje en Peter die we minstens 15 jaar niet gezien hadden en nu in de afgelopen dagen drie keer zijn tegengekomen op verschillende plaatsen.
Op bezoek, wederom als Boudewijn Buch bij de bibliotheek in Singaraja uit 1928 met oude Nederlandse boeken en originele (en nageschreven) Balinese geschriften, keurig gecategoriseerd in houten dozen: stambomen, rituelen, medicijnen, historie etc. We werden netjes rondgeleid en mochten uiteindelijk een Nederlands boek inzien uit 1654, helaas op sommige plaatsen aangevreten door insecten. Ze staan gewoon in kasten zonder klimaatbeheersing en hebben te lijden van het weer: nu warm en dan weer vochtig. Het boek was het plakkatenboek; hierin waren dus de plakkaten=verordeningen/regels samengebracht per categorie: o.a. Chinezen, winkels en neringen, scheepvaart, handel etc. Boudewijn zou deze boeken netjes met witte handschoenen hebben beetgepakt. Wij mochten dat gewoon met onze klamme, zure, vochtige, vieze handen doen.
In Gilimanuk hoorden we gamelanmuziek en zagen een versierde feesttent, dus gingen we kijken en werden meteen binnen uitgenodigd. Het was een receptie vooraf, voor een Balinese/Hindoestaanse trouwerij van morgen. De huwelijksceremonie werd morgen in de eigen huistempel gehouden. De bruid was een (zeg maar) stevige meid, de meeste jonge vrouwen zijn nog niet zo dik. De bruidegom was en knappe jongen en kwam van Sumatra, dus na de bruiloft zal zij haar vrienden en familie vaarwel moeten zeggen om bij hem te gaan wonen. Zij was ook teacher op het christelijke schooltje. Eerst moesten we natuurlijk met het bruidspaar op de foto: zij prachtig gekleed in goud en rood en wij er gekreukeld naast met onze blote kuiten. Toen moesten we een snack en wat te drinken nemen en toen kwamen we mensen tegen die we al eerder in het dorp hadden gezien en gesproken. Zij waren teachers en beiden spraken goed Engels. De muziek werd klaargezet voor het feest van ’s avonds (karaoke? Hans werd al uitgenodigd om te gaan zingen), dus toen ze ons uitnodigden om de christelijke kerk te bezoeken, namen we die uitnodiging maar snel aan.
De binnenweg naar Perancak liep door mangroves; je kon echt zien dat het ‘bij de zee’ vegetatie was. En toen we de haven kwamen (er was een visafslag van 5-9 uur, waren we dus te laat voor) waarden we ons in een sprookje! Wat een prachtige vissersboten. En dat tussen de palmbomen. Het zijn moslimvissers, want de meeste boten heetten Istanboel. Ze varen met behulp van 3 buitenboordmotoren en later zagen we ze ook voor de wind zeilen. Maar hun silhouet is een piratenschip dat prachtig versierd is aan de boeg maar ook met houten decoraties in de top van de mast. Je zag de verschillende genummerde visbakken. Er lagen restjes sardines op het strand. Een paar boten hadden hun netten op het dek liggen. De mensen in het dorpje zeiden weer vriendelijk gedag.
En dan in Ubud, het kunstenaarscentrum van Bali, hebben we de musea bezocht, de galeries, de tempels, de dansen, de eettentjes, gezwommen, gelezen en eindelijk weer eens een beetje geinternet. Want dat kan lang niet overal. Ook hier kan je niet skypen, daar is de verbinding te slecht voor, dus dat wordt dan weer op een van de volgend haltes tijdens de reis, tot horens dus maar.
In Bangkok gingen we direct naar ons hotel en meteen door naar de Vietnamese ambassade om daar alvast een visum aan te vragen. Want ja, we gaan natuurlijk niet alleen naar Bangkok. Eigenlijk is dit meer een tussenstation, de reis dit jaar gaat via Bangkok naar Bali (Indonesië), naar Kuala Lumpur (Maleisië), seam raep (Cambodja) naar hoi-an (Vietnam). Hier zullen we de maand maart als artist in residency verblijven, met eind maart een expositie in galerie Ami in Hoi-An. Daarna vliegen we door naar Beijing (China) waar we april en mei in residency zitten. Dat is voor mij alweer de derde keer dat ik in residency ga bij de Red Gate Gallery in Beijing. Fantastische ervaringen, waren dat en dat zal het nu ook wel weer worden.
Oké, dat is zowat de planning, maar we leven van dag tot dag en maken natuurlijk altijd wel wat mee. Dat krijg je met reizen. Vandaar een klein verslag van deze gebeurtenissen.
In Bangkok regelden we niet alleen onze visa voor Vietnam, maar gingen natuurlijk ook op pad. Zo kwamen we op een Boudewijn Buchse wijze aan in de Nationale Bibliotheek, deze was rond 1900 gesticht door koning Rama 1. We gingen hier eigenlijk alleen maar naar binnen voor een kort toiletbezoek, maar snuffelden al snel rond en vonden daar de brief die koningin Wilhelmina naar Rama 1 had gestuurd voor de belangstelling bij haar huwelijk in 1901 ! Een juweeltje om te lezen. Geweldig
Een andere dag kochten we iets te ten in een 7/11 en vonden en rustig plekje bij de ingang van een tempel. Dachten we. Terwijl wij daar nietsvermoedend zaten, kwam er ineens een stoet auto’s aangereden. Tevens was er een legertje politiemensen opgetrommeld die al saluerend elkaar voor de voeten liepen. Het was hoog bezoek. De vrouw van de kroonprins (zoon van koning Bumibahl) ging naar de oudste tempel van de stad, en daar zaten wij dus prachtig op de eerste rij op onze plastic stoeltjes! Hoewel alles geheel geregeld leek en de monniken zongen, de prinses op iemand mocht leunen om haar schoentjes aan en uit te kunnen doen. (ze werden echt netjes aan haar voeten geschoven door een op de knieën gegane bediende) en iedereen er in zijn feestgewaad bijliep was de secretaris van de prinses gekleed in spijkerbroek en T-shirt. Dat kon dus wel. En alhoewel de stoet auto’s 3 voor en 3 achter haar auto groot was, stapte de prinses rustig in haar Honda Accord en nam plaats achter het stuur met haar secretaris op de passagiersstoel. En tijdens het bezoek aan de tempel konden alle andere bezoekers ook rustig rond blijven lopen en bidden. Er werd niemand een haarbreed in de weg gelegd. Vreemd, zoveel beveiliging, en waarvoor, men was zo te zien nergens bang voor.. Maar voor ons natuurlijk weer een aparte dag.
Vrijdag 15 januari mochten we al om 3.30 uur op, want om 4 uur (ja snachts) gingen we met de taxi naar het airport om naar Bali te vliegen. Daar werden we door Donald opgewacht en die bracht ons naar Candidasa, waar Ilona 2 jaar geleden ook al was geweest. Even lekker gezwommen, wat bijgepraat, gegeten en weer geslapen. In Candidasa bezochten we een project dat daar was gestart door Els en Kees. Hieronder een verslag van Ilona van dat bezoek:
Met de bemo naar het ‘klasje’ van Els en Kees. Ze waren zo’n 2 jaar geleden benaderd door ouders met een gehandicapt kind. Inmiddels hebben ze er 8. Ze waren allen apathisch en men dacht dat ze doofstom waren. Het gros heeft de ziekte van Down, 2 hebben een hazenlip, er is een autistisch meisje en een dove jongen. Het oudste meisje is al 20, de anderen zo rond de 10 jaar. Sommigen spreken, anderen niet. Het klasje draait nu bijna 1 jaar en de ouders zijn dolblij! Van ieder kind is een ouder aanwezig bij deze 2 ochtenden. Er zijn 2 leidsters en 2 stagiaires (die betaald worden door de stichting BaliBundar). Het eerste uur wordt begonnen met ceremonie, daarna wordt ieder kind met z’n foto welkom geheten… je ziet ze stralen als ze aan de beurt zijn. Er wordt steeds tussendoor gezongen. Via pictogrammen worden woorden geleerd. Het totale motto is: herhalen, herhalen, herhalen.
Dan een educatief rondje: blazen door een rietje en een zakje opblazen; daarna met lego bouwen, waarbij ook de kleurennamen worden geleerd.
Je ziet dat de kinderen een korte spanningsboog hebben, maar de leidster weet iedere keer weer de aandacht vast te houden. Na een uur een snack en chocolademelk buiten en dan gymnastiek: vandaag over een lage evenwichtsbalk lopen en op het mooie houten klimrek.
De leidsters gaan iedere 2 weken bij de kinderen op huisbezoek en dan laten ze een paar educatieve speeltjes achter en een woord dat de ouders met de kinderen moeten oefenen. De ouders erbij betrekken is het motto.
Voor de materialen en het opknappen van het lokaal hadden Els en Kees fondsen geworven. Het lokaal zit in bij de plaatselijke kleuterschool. Els en Kees zijn nu fondsen aan het werven om een stuk aan te bouwen, zodat ze meer gehandicapten kunnen helpen en in verschillende niveaus kunnen werken.
Na de pauze wordt er voorgelezen. Inmiddels zijn andere kinderen uit hun school gekomen, en genieten mee vanuit de deuropening. Els vertelt dat de eerste keer dat er een boekje werd voorgelezen, de ouders bijna nog meer gehypnotiseerd waren dan de kinderen. Hadden de meesten nog nooit gezien!
Een bijzondere ochtend. Er waren 2 kinderen van de SDLB gekomen (waar ik 2 jaar geleden heb geschilderd met de kinderen) en de ouders zijn veel meer tevreden met dit klasje dan over de SDLB. Een compliment!
Van Candidasa, dat aan de oostkust van Bali ligt, hebben we in een aantal etappes een rondje eiland gedaan. Eerst naar Lovina(in het noorden), Gilimanuk (westen), Negara (zuidwest) naar Ubud (midden) daar zitten we nu nog enkele dagen voordat we naar Kuala Lumpur en Seam Raep vliegen. En natuurlijk hebben we onderweg vele dingen beleefd en gedaan, een prachtige wandeling door de rijstvelden, ontmoeting met Koosje en Peter die we minstens 15 jaar niet gezien hadden en nu in de afgelopen dagen drie keer zijn tegengekomen op verschillende plaatsen.
Op bezoek, wederom als Boudewijn Buch bij de bibliotheek in Singaraja uit 1928 met oude Nederlandse boeken en originele (en nageschreven) Balinese geschriften, keurig gecategoriseerd in houten dozen: stambomen, rituelen, medicijnen, historie etc. We werden netjes rondgeleid en mochten uiteindelijk een Nederlands boek inzien uit 1654, helaas op sommige plaatsen aangevreten door insecten. Ze staan gewoon in kasten zonder klimaatbeheersing en hebben te lijden van het weer: nu warm en dan weer vochtig. Het boek was het plakkatenboek; hierin waren dus de plakkaten=verordeningen/regels samengebracht per categorie: o.a. Chinezen, winkels en neringen, scheepvaart, handel etc. Boudewijn zou deze boeken netjes met witte handschoenen hebben beetgepakt. Wij mochten dat gewoon met onze klamme, zure, vochtige, vieze handen doen.
In Gilimanuk hoorden we gamelanmuziek en zagen een versierde feesttent, dus gingen we kijken en werden meteen binnen uitgenodigd. Het was een receptie vooraf, voor een Balinese/Hindoestaanse trouwerij van morgen. De huwelijksceremonie werd morgen in de eigen huistempel gehouden. De bruid was een (zeg maar) stevige meid, de meeste jonge vrouwen zijn nog niet zo dik. De bruidegom was en knappe jongen en kwam van Sumatra, dus na de bruiloft zal zij haar vrienden en familie vaarwel moeten zeggen om bij hem te gaan wonen. Zij was ook teacher op het christelijke schooltje. Eerst moesten we natuurlijk met het bruidspaar op de foto: zij prachtig gekleed in goud en rood en wij er gekreukeld naast met onze blote kuiten. Toen moesten we een snack en wat te drinken nemen en toen kwamen we mensen tegen die we al eerder in het dorp hadden gezien en gesproken. Zij waren teachers en beiden spraken goed Engels. De muziek werd klaargezet voor het feest van ’s avonds (karaoke? Hans werd al uitgenodigd om te gaan zingen), dus toen ze ons uitnodigden om de christelijke kerk te bezoeken, namen we die uitnodiging maar snel aan.
De binnenweg naar Perancak liep door mangroves; je kon echt zien dat het ‘bij de zee’ vegetatie was. En toen we de haven kwamen (er was een visafslag van 5-9 uur, waren we dus te laat voor) waarden we ons in een sprookje! Wat een prachtige vissersboten. En dat tussen de palmbomen. Het zijn moslimvissers, want de meeste boten heetten Istanboel. Ze varen met behulp van 3 buitenboordmotoren en later zagen we ze ook voor de wind zeilen. Maar hun silhouet is een piratenschip dat prachtig versierd is aan de boeg maar ook met houten decoraties in de top van de mast. Je zag de verschillende genummerde visbakken. Er lagen restjes sardines op het strand. Een paar boten hadden hun netten op het dek liggen. De mensen in het dorpje zeiden weer vriendelijk gedag.
En dan in Ubud, het kunstenaarscentrum van Bali, hebben we de musea bezocht, de galeries, de tempels, de dansen, de eettentjes, gezwommen, gelezen en eindelijk weer eens een beetje geinternet. Want dat kan lang niet overal. Ook hier kan je niet skypen, daar is de verbinding te slecht voor, dus dat wordt dan weer op een van de volgend haltes tijdens de reis, tot horens dus maar.
-
01 Februari 2010 - 07:40
Ellen Jager:
Hoi lieve Weerensen,
Sounds good deze toer.
Lees ik het goed dat jullie zo ongeveer de rest van het jaar (onder)weg zijn? Tsjonge, wat een feest voor jullie.
Geniet.
Hier sneeuwt het, is de file-problematiek bijna opgelost door Eurlings, Beatrix net jarig geweest, kamervragen worden gesteld over de Zangeres zonder Naam. Huh?
Dag vriendjes, fijne tijden daar.
xxEllen & Arjen -
01 Februari 2010 - 09:10
Renate,willem, Sasha:
Wij hebben even overwogen om deze pagina wit te laten om zo een indruk aan te bieden van wat wij hier buiten zien. Bij jullie foto-sessie zit een "gewone avondlucht" Is daar ook ongewone avondlucht? en zijn die biggetjes dood? en weet je dat in Instanbul heel veel christenen zijn, dat het dus niet persé moslim-vissers hoeven te zijn, omdat er Instanbul op die bootjes staat? Zou het misschien kunnen zijn, dat die vissers ook vinden, dat het een soort 1001-nacht sprookje is. Volgens ons zitten jullie gewoon in de Efteling, maar dan een stuk goedkoper.Fijne voortzetting,lieve groet.renate, willem, sasha -
01 Februari 2010 - 10:24
Hanna:
Heerlijke verhalen weer! We gaan elkaar wederom kruisen...ik vlieg half februari terug naar Bali voor grootse plannen: een Spa mee opzetten in Ubud! Ik hou jullie op de hoogte. Goede reis en heel veel plezier in Maleisie,Cambodia en Vietnam! -
01 Februari 2010 - 10:50
Huub:
Hans en Ilona, een mooie start weer. Bedankt voor het bezoeken van de projecten. Worden weer warm van dit verhaal. Wilhelmina had trouwens een mooi handschrift.
Veel plezier verder ! -
01 Februari 2010 - 10:50
Marijke En Teun:
Flitsend! Wat jullie al in die paar dagen hebben gedaan. En evengoed tijd voor een luchtbed? Fijn om telezen. Blijven jullie volgen, via de verslagen dan! Fijne tijd en tot..... Doeg -
01 Februari 2010 - 14:04
Lida Reurings:
hallo Hans en Ilona,
jullie hebben nu alweer heel veel gezien.
Ik ben niet zo'n reiziger,maar begin nu toch zin te krijgen.
Hier beurtelings sneeuw, hagel en regen.
De koolmeesjes fietspompen volop.
Veel plezier en hartelijke groeten van Antoon en Lida -
01 Februari 2010 - 16:48
Petra Demers:
Dank voor jullie reisverslag met ondanks de hitte en ander klimaat al weer een heleboel aktiviteiten. Ik heb nog aan jullie gedacht, zittend in de stoel van dokter Tek in Mazamet. Een kaakchirurg die ook beugels maakt en foto's maakt van het kakement (dat was mijn doel). Overal boeddahbeelden en foto's van Indonesie. Heel apart maar je kunt beter in het echte Indonesie zitten dan in zijn stoel met hoofdsteun. Hier alles goed, mooi weer met wel nachtvorst. De eenden- en ganzenlevers en oesters zijn alweer verorberd en nou breekt het tijdperk van de crepes aan, na de driekoningenkoeken uiteraard. Geef mij toch maar rijsttafel. Tot de volgende maar weer, veel plezier ook van prins HarryII, Petra -
01 Februari 2010 - 16:48
Petra Demers:
Dank voor jullie reisverslag met ondanks de hitte en ander klimaat al weer een heleboel aktiviteiten. Ik heb nog aan jullie gedacht, zittend in de stoel van dokter Tek in Mazamet. Een kaakchirurg die ook beugels maakt en foto's maakt van het kakement (dat was mijn doel). Overal boeddahbeelden en foto's van Indonesie. Heel apart maar je kunt beter in het echte Indonesie zitten dan in zijn stoel met hoofdsteun. Hier alles goed, mooi weer met wel nachtvorst. De eenden- en ganzenlevers en oesters zijn alweer verorberd en nou breekt het tijdperk van de crepes aan, na de driekoningenkoeken uiteraard. Geef mij toch maar rijsttafel. Tot de volgende maar weer, veel plezier ook van prins HarryII, Petra -
01 Februari 2010 - 19:35
Jacqueline:
Wat enig weer allemaal om te zien en te lezen.
Rinie en Frans nog niet gevonden? Zij zijn al naar Java geweest mailde zij.Ben met Else naar Zwolle geweest.Een tentoonstelling van Marte Roling.50 enorme doeken heeft zij geschilderd van haar overleden liefde Henk Jurriaans.Wat een indrukken en kleur!Kijk uit naar jullie volgende verslag.Liefs van mij. -
01 Februari 2010 - 19:41
Bep En Frans Aartse:
dag Ilona en Hans,
Bedankt voor jullie mooie reisverslag met foto's.
Aan Bali hebben wij heel fijne herinneringen, dus leuk om weer foto's te zien daarvan. Liefs en goede reis voor jullie vanuit een besneeuwd Nieuwkoop! -
02 Februari 2010 - 11:12
Yvonne:
Wow te gek maar weer.
Ja Bali is een prachtig eiland. Wordt in het schooltje door Els en Kees in bahasa les gegeven?
Petje af!
Reis lekker verder, ik lees wel mee.
Groetjes Yvonne -
02 Februari 2010 - 16:46
Nelie De Haan:
Lieve mensen, wat een prachtig begin van een reis die nog heel lang gaat duren!
Geniet ervan, via jullie verslagen genieten wij mee! -
03 Februari 2010 - 10:40
Hans En Els:
Mooi weer daar. In Nederland nog steeds sneeuw en ijs.Veel plezier verder. Gaan jullie volgende berichten lezen. -
04 Februari 2010 - 13:09
Hans En Gré:
Hoi Hans en Ilona,
Boeiend om jullie verslag, onderbouwd met prachtige plaatjes, te lezen. Aandoenlijk dat verhaal over een Nederlands boek uit 1654 in die bibliotheek.
groeten en liefs,
Hans en Gré
-
28 April 2010 - 07:52
Lenny:
Hallo Ilona en Hans... Per toeval dacht ik vanochtend ik ga eens op jullie reis website kijken en daar lees ik het fantastische verslag van jullie eerste gedeelte van jullie reis. Zoals gewoonlijk weer een genot om met jullie mee te "reizen". Ik ga gauw verder "reizen" want ik ben wel een beetje laat "aangekomen". Tot verder in jullie reizen ... ik zal natuurlijk reageren op elk verslag dat ik lees.... Liefs lenny -
22 Mei 2010 - 20:07
Pim Pijlman:
Beste Hans en Ilona,
Na het lezen van alle leuke reisverslagen wensen Hans en ik jullie goede reis en welkom thuis en tot ziens in Nieuwkoop.Bedankt voor al die verhalen.
Hartelijke groet Hans en Pim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
