regen en zonneschijn van over de wereld

Beijing 21 april

Positieve energie, dat is wat hier is. Het hangt om je heen en je voelt het in je. En dat heeft natuurlijk zijn uitwerking in je werk. Alles wordt dus een beetje anders. Je wordt ook nergens door afgeleid, er is geen televisie, je luistert niet naar de radio, je leest geen kranten, werkelijk het is heerlijk rustig. Je hoeft niets. Alleen maar bezig zijn met je werk. Dat is een geweldige ervaring. Ik doe dan ook dingen die ik nog niet eerder heb gedaan. Maakt nieuw werk en dat voelt reuze goed. Daarnaast is het ook nog eens gezellig om hier te zijn met al die andere kunstenaars, openingen, barbecues, party’s. Het is een groot feest. Ook het weer werkt mee. Al dagen hebben we heerlijk weer zodat je rustig in een enkel overhemdje nog savonds de stad in gaat om pekingeend te eten in een klein, druk, chinees speciaal duckrestaurant. Alleen gisteren begon het te regenen. En dat bleef zo de hele dag. Dat is dus minder. Maar dat zal ook wel weer overgaan.

Bei Gao, waar ik verblijf, is een van de vele kleine villages die aan de rand van Beijing liggen. Het is ook Beijing en deze villages lopen naadloos over in de grote stad. Maar er is wel een verschil. Je zal de straatbeelden van hier straks niet in de presentaties van de spelen op de tv zien. Dit is nog echt het oude China. Langs de stoffige straten en wegen staat af een toe een kraantje, waar de hele buurt gebruik van moet maken. Daar zitten de vrouwen op hun hurken de was te doen met schrobbord in een plastic teil. Daar vindt je langs de weg af en toe een openbaar toilet, voor iedereen dus. Want in huis hebben ze dat niet. Daar wordt ook het vuilnis van iedereen langs de weg op een overdekt plekje neergegooid. Wordt misschien wel eens opgehaald, maar je ziet ook genoeg chinezen tussen deze troep scharrelen om te kijken of ze er nog iets van hun gading kunnen vinden. Ook in Beijing zelf heb je nog genoeg van deze wijken, in de oude hutongs, in de moderne (nou ja, ik denk jaren vijftig) woongebouwen.

Het is nu 21 april en het aftellen begint toch wel een beetje te komen. De dertigste vertrekken we weer en de avond ervoor de 29-ste heb ik nog een open studio party met barbecue en show. Dat geeft toch wel een raar gevoel. Over twee weken weer thuis en dan in frankrijk. Maar dan zie ik ilona ook weer eens. Dat is dan wel weer leuk. Kunnen we ervaringen uitwisselen en verhalen vertellen. Voor die tijd wil ik nog wel het een en ander doen. En dus ga ik nu naar het internetcafé om de mail van ilona op te halen en die hieronder te plakken zodat jullie weer een uitgebreid overzicht hebben van onze belevenissen. Ik zal ook weer wat nieuwe foto’s plaatsen. Tot ziens/mails dus maar weer. Hans.

en dan weer een bericht van ilona


Gisteren ben ik alweer op mijn laatste bali-adres aangekomen; UBUD. De kunststad van Bali. Al rond 1930 zijn hier de eerste Europese kunstenaars neergestreken en hebben hun westerse invloed gegeven aan de traditionele Balinese kunst, voornamelijk schilderijen. Vandaag het eerste museum bezocht en een galerie speciaal voor vrouwelijke kunstenaars. Voor vrouwen valt het helemaal niet mee om naar de kunst-universiteit te gaan, want dat is erg duur in hun ogen. Ze hadden ook kindertekeningen hangen, en al die kinderen hebben een sponsor, iets wat hier heel normaal is, net als Balibundar doet voor kinderhuizen, schooltjes e.d.
En zo ga ik weer een week terug naar mijn kunstzinnige aktiviteiten met de dove kinderen. De laatste keer, woensdag heb ik ze een gemengde techniek geleerd: met wasco iets tekenen en er dan met transparante verf overheen. Vonden ze weer geweldig. Ruim 20 kinderen waren aan de slag tot al het papier op was. Zelfs het zoontje van een van de leerkrachten van 5 jaar, had een papier bemachtigd. Hij tekende best wel aardig, maar daar zag je niets meer van toen hij erover geschilderd had. Maar met zo'n glunderend koppie!
's Middags heeft Donald me meteen doorgebracht naar een homestay in de 'wildernis', heerlijk rustig bij een familie thuis, de enige gast in een van de 4 kamers. Ik had de plekm uitgekozen om z'n prachtige uitzicht op de rijstterrassen, en zo mooi was het ook!
De volgende ochtend een wandeling door de rijstvelden gemaakt en ik weet nu alles over het harde werken om rijst te kunnen verbouwen. In deze buurt is het nog geen uitstervend vak, maar mijn vorige chauffeur had al verteld dat zijn vader ook rijst verbouwde, maar dat zijn generatie (hij loopt tegen de 40) meer ziet in geld verdienen in het toerisme en dat de jeugd meer ziet in computers en electronica. Waar heb ik dat meer gehoord! Het lopen over die dijkjes viel nog niet mee: ik haalde 3 keer een natte voet (gelukkig iedere keer mijn rechtervoet)
Ik heb hier ook drie aquarellen gemaakt. Bij de laatste zat het dochtertje van 6 ook ijverig mee te tekenen en te kleuren. Juf kan het niet laten!
Ook een wandeling door het dorpje was leuk. Iedereen zegt je vriendelijk gedag en er werd me verteld dat er volgende week een huwelijksceremonie is. Ze waren al druk bezig met de versieringen te maken. Dat versieringen maken en offertjes voorbereiden maakt deel uit van het hindoe-traditie die de meeste Balinezen aanhangen. In tegenstelling tot de rest van Indonesie kijk hier je op van een moslimvrouw.
Met de vrouw van de homestay had ik het over de offertjes: per keer legt ze wel 55 zelfgemaakte bakjes met offertjes (bloemetjes of wat rijst) neer bij hun familietempel!.
De Balinezen zijn ook erg propere mensen: aan het eind van de dag ga je mandien, of te wel je gooit minimaal een paar pannen water over je heen, sopt je lekker in met zeep om je daarna weer af te spoelen. Hier bij de rijstvelden, is er zoveel water om de velden te irrigeren, en dat via een ingenieuze kanalisering, dat je tegen half 6 veel mensen met handdoek en tandenborstel ziet vertrekken naar openbare baden of gewoon in het stroompje, om je te wassen. Geweldig.
Dus na dit pure-Bali leven was het even wennen. Koos ik gisteravond ook nog een tent om te gaan eten met de leuke titel Cafe des artistes; bleek het vol met Nederlanders te zitten. En zo te horen met een Nederlandse eigenaar. Ga ik vanavond beter doen met Balinees buffet. Maar het is hier ook wel toeristischer dan ik tot nu toe heb meegemaakt.
Maar wel weer een kamer met uitzicht op de rijstvelden, dat is ook mogelijk in Ubud.
Tot horens
ilona