Over Russisch kerkjes en live modeltekenen

We verlieten jullie vanuit Anchorage. Als jullie ons op facebook volgen weten jullie natuurlijk allang dat we daar weer weg zijn. Ik zal het proberen een beetje chronologisch te vertellen. Anchorage ligt net ten noorden van het schiereiland Kenai. Dit is niet een echt amerikaanse naam, maar is door de russen die hier eerder waren gegeven. De russen kwamen hier om huiden te kopen van bevers, otters en andere dieren. Hun handelsroute was natuurlijk heel kort. Alleen de beringstraat oversteken en je was er. Ze hadden heel Alaska in bezit en hebben natuurlijk spijt als haren op hun hoofd dat ze dit gebied ooit verkocht hebben aan de amerikanen. Helemaal toen enkele jaren later goud ontdekt werd en weer veel later natuurlijk de enorme olievelden. En nog maar niet te denken aan de strategische waarde die dit gebied voor de russen had gehad. Maar het is niet zo. Alaska is amerikaans.

Wij zakten het kenai schiereiland af en stopten eerst op een camping aan de voet van de portage glacier. Hier waren we 16 jaar geleden ook en dat wilden we weer zien. Wat een verschil!. Je leest daar natuurlijk over dat de gletsjers kleiner worden, maar wij hebben het nu hier en op meerdere plaatsen zelf gezien. De gletsjers zijn veel en veel kleiner, korter geworden! Wat een prachtig gebied om hier weer te lopen. Maar we gingen natuurlijk verder en kwamen bij Ninilchik een leuk russisch orthodox kerkje tegen. (Op de terugweg hebben we hier gestopt om er een tekening en aquarel van te maken). En even verder konden we aan het strand kamperen bij deep creek state recreational area. Overal vind je die, prachtige plekken om te kamperen. Grote houten tafel en firepit staan klaar. Je vult een briefje in met je gegevens, stopt wat geld in een envelop, 10, 12 of soms 15 dollar en je hebt je kampeerplaats! Hier stonden we naast de monding van de rivier. Je kon goed het getijde zien, eb en vloed was een enorm verschil. Bij hoog water zwemmen de zalmen de rivier op en als het water dan zakt zitten de bald eagles klaar om ze te verorberen. Ook op het strand veel dode vissen, die het net niet gehaald hebben.

Maar we gingen door naar Homer. Bij Homer is een natuurlijke landtong van zo’n 10 kilometer die de zee in steekt. Op die landtong kun je ook kamperen naast een fishing hole. Een groot binnenwater dat wel in verbinding staat met de zee en daardoor goed voorzien is van zalmen. Langs de kant allemaal vissers die proberen de zalmen te vangen. De zalmen springen regelmatig zo’n meter boven water uit. Een geweldig spektakel, noch temeer doordat de vissers hun gevangen vissen natuurlijk ook direct schoonmaken en fileren op een speciale vistafel en al het afval in een speciale open container gooien. En daar komen dan natuurlijk de meeuwen weer op af en die kunnen een geweldig lawaai maken. Omdat wij meerdere dagen op deze plaats bleven leer je mensen kennen en kregen we ook af en toe een gefileerde zalm toegestopt. Wij maakten daarentegen weer aquarelen van de vissers en die kon je dan weer terug geven. Ook was er bij een kunstmaterialenwinkel een avond met modeltekenen. Wij daar natuurlijk ook naar toe. Je staat versteld hoe snel je door al die dingen veel mensen leert kennen.

Om dat Homer aan het eind van de weg ligt moet je ook weer het hele eind terug naar Anchorage om verder te reizen. In Anchorage hadden we nog een ontmoeting met Tom en Diann. Toen gingen we naar Seward, hier hadden we regen maar konden wel droog een wandeling naar de Exit glacier maken. Ook hier kon je goed zien hoeveel kleiner de gletsjer was geworden in verhouding met ons vorige bezoek 16 jaar geleden. De leuke campings aan het water in de stad waren allemaal helemaal vol. Wij volstonden dus met een wandeling langs het water waar we otters en zeeleeuwen zagen. En kampeerden een klein stukje buiten Seward. We hadden gepland om naar Valdez te gaan, maar de weersvoorspelling was weer regen, regen en nog eens regen zodat we besloten dat maar te laten voor wat het was. We gaan naar het noorden, daar is het warmer en droog. Dus weer naar Tok en vandaar via Chicken en de top of the world highway naar Dawson city. Deze weg is voor een deel niet verhard, maar er ligt gravel en er zitten gaten in, soms is het net een wasbord met vele kleine ribbels achter elkaar. Je schudt dus wat af op deze route. Maar het uitzicht is wonderschoon en daar moet je wat voor over hebben.

We kwamen precies op tijd aan in Dawson City. Hadden we niet gepland want we wisten het niet maar juist het weekend dat wij er waren heet de discovery days. Op 17 augustus 1898 werd er goud ontdekt op de klondike river. De gekte die hier op volgde zorgde er voor dat zo’n 100.000 mensen naar het noorden van canada en alaska trokken om daar snel rijk te worden door het goud te gaan zoeken. Arme zielen. Ze wisten niet waar ze aan begonnen. De tocht hiernaartoe was moordend, over de ijsvlakten met volle bepakking. Want de douane stond erop dat je genoeg voedsel en uitrusting voor een jaar bij je had. Dat betekende dat je niet een keer de gletsjer over moest, maar vele vele malen. En dat haalde niet iedereen. Dan moest je natuurlijk wat bomen kappen, daar planken van maken en daarvan een boot bouwen die ook nog eens op de Yukon kon varen. Uiteindelijk kwamen er zo’30.000 man aan in de goudgebieden. Maar de reis had natuurlijk wel bijna een jaar geduurd en alle veel belovende gebieden waren ondertussen al geclaimd door de mensen die wat dichterbij zaten. Diegenen die het eerste waren zijn rijk geworden. Daarna eigenlijk al die anderen die niet voor het goud kwamen. De kroegen, hotels, bordelen, winkels etc die mensen konden een goede boterham verdienen. En dat deden ze dan ook.

Om de ontdekking van het goud te vieren zijn er dus jaarlijks de discovery days. Met een parade, een speciale kunstmarkt, allerlei aktiviteiten en heel veel mensen op de been. Wij gingen dus de galeries langs en ook waren er exposties en een aantal workshops We spraken met verschillende kunstenaars en gingen ook hier weer modeltekenen. Dat wordt een keer per jaar in de kroeg georganiseerd, drink n draw. Het model is er en alle materialen zijn aanwezig en je kunt heerlijk tekenen. Dat willen wij dus wel. Heel leuk.

Gegroet van hans en ilona!